jangan salah faham dengan sikap aku.
jangan salah faham dengan kata-kata ku.
aku memang begini.
kau jangan anggap yang bukan-bukan.
aku tak ada niat yang lain.
itu sahaja.
ingin sekali aku cakap begitu pada dia.
tapi aku tak terdaya.
kenapa? susah sangat untuk aku musnahkan bunga itu.
aku tak sanggup.
kenapa aku rasa macam tu?
siapa yang hadir dalam khayalan aku tu?
dia kah?
atau tiada siapa-siapa?
kenapa aku tak mampu memanggil dia.
tolong jangan buat aku keliru lagi.
*epilog dua*
No comments:
Post a Comment